بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری بر سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس از نوع شروع اولیه

پیش زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است که مزمن بودن ماهیت بیماری، نداشتن پیش آگهی و درمان قطعی باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی در بیماران می گردند که در این میان افسردگی، اضطراب بیشترین شیوع را دارند. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر سلامت روان بیماران مولتیپل اسکلروزیس از نوع شروع اولیه می باشد. مواد و روش کار: این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری را کلیه بیماران از نوع شروع اولیه مراجعه کننده انجمن ام اس تهران تشکیل می دادند که 28 نفر از بیمارانی که کمترین سطح سلامت عمومی داشتند، به طور در دسترس انتخاب شدند. سپس نمونه ها به طور تصادفی در2 گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 75 – 90 دقیقه ای در هفته ای یک بار تحت آموزش گروه درمانی شناختی-رفتاری بر اساس رویکرد مایکل فری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسشنامه سلامت عمومی ghq-28 بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید و داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه درمانی شناختی-رفتاری موجب افزایش سلامت روان در پس آزمون گروه آزمایش گردیده است (01/0≥p). بحث و نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی-رفتاری باعث بهبود سلامت روان بیماران ام اس شروع اولیه می شود. بنابراین این روش را می توان در بیمارستان ها و آسایشگاه ها به عنوان یک درمان تکمیلی به کار بست.